Met zijn stellige overtuiging dat we het leven tekort doen als we de dood negeren, doet hij er als arts palliatieve geneeskunde nu alles aan om het leven van patiënten zo goed mogelijk vorm te geven. Want totdat de dood zich aandient, is er leven, aldus Christiaan Rhodius. “Een dokter die zegt dat iemand is uitbehandeld, doet de patiënt daarmee tekort.”
Christiaan Rhodius studeerde geneeskunde aan de VU in Amsterdam en specialiseerde zich binnen de ouderengeneeskunde en palliatieve zorg. Hij is werkzaam als arts palliatieve geneeskunde bij Hospice Bardo. Over zijn ervaringen en gesprekken met patiënten schreef hij voor het twintigjarig jubileum van Bardo het boek Omdat wij leven. In het Pal voor u-magazine Nadenken over de toekomst deelt hij levenslessen die hij als arts palliatieve geneeskunde heeft opgedaan, zoals:
‘Tot de dood daar is, is er leven’
“Het leven en de dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het mooie is dat ik mijn kennis en kunde op een creatieve manier mag inzetten zodat iemand zijn eigen leven zo optimaal mogelijk kan invullen.” Geneeskunst, noemt Christiaan het. Een hospice kan daarbij volgens hem een belangrijke rol spelen, vanaf het moment van diagnose tot en met de laatste levensfase. “Ik heb de nobele taak om samen met anderen dat proces vorm te geven. Tot de dood er is, ben ik daarom vooral bezig met het leven. Of dat nu is in de vorm van zorg, voorlichting, een muziekmiddag of een boekenclub.”
Lees ook: Nadenken over zorg in de toekomst: deze 5 vragen helpen je op weg >>>
‘Uitbehandeld bestaat niet’
De term ‘uitbehandeld’ komt niet voor in het woordenboek van Christiaan. “Palliatieve zorg start op het moment dat bekend is dat iemand niet meer beter wordt. Maar het leven kan nog wel jaren duren. Een dokter die zegt dat iemand is uitbehandeld, doet de patiënt daarmee tekort. Het betekent meestal dat er geen medische optie voor genezing of levensverlenging meer voor handen is. Een heleboel mensen hebben namelijk wel degelijk een behoefte. Ze zijn bang, willen iets afsluiten met hun familie, of hebben een lichamelijke klacht. Om hierbij te helpen, is samenwerking binnen de gehele gezondheidszorg belangrijk.”
Lees ook: Uitbehandeld en palliatieve zorg, dit hebben ze met elkaar te maken >>>
‘Palliatieve zorg is een taak van de maatschappij’
Palliatieve zorg is niet alleen een taak van de dokter. “Als samenleving moeten we de taal leren van het gesprek voeren. Dat kan ook een luisterend oor van de buurvrouw zijn. En durf met elkaar nu al eens te praten over vragen als: Als jij later ziek bent, mag ik dan aan jouw bed zitten? Wat zou je dan fijn vinden? Wat als ik dat spannend vind? Als de angst voor de dood ons niet meer belet om dichtbij iemand te zijn, is er volgens mij veel meer mogelijk.” Dat hoeft niet altijd in verbale zin. We moeten af van het gevoel dat je alleen dood mag als je er eerst een goed gesprek over hebt gehad. De vaardigheid zit vooral in je afvragen wat de ánder wil dat jij doet. Dat kan ook betekenen er gewoon voor iemand zijn. Soms zijn de stiltes krachtiger dan een gesprek.”
Dit is een fragment uit het interview met arts Christiaan Rhodius in Pal voor u-magazine/gids Nadenken over de toekomst.
De gids is hier verkrijgbaar >>>
Hier vind je meer informatie over Pal voor u >>>
